Ich droga do teatru nie była prosta, niemal nikt z nich nie ukończył studiów reżyserskich, pierwsze kroki w zawodzie stawiali z dala od instytucjonalnego mainstreamu, a często – z dala od Polski. Kontekstów dla ich działań trzeba szukać z dala od lokalnego układu, bliżej dokonań najważniejszych twórców europejskiego teatru eksperymentalnego i tańca.
Ten produkt nie występuje już w magazynie
Ostatnie egzemplarze!
Data dostępności:
Ich droga do teatru nie była prosta, niemal nikt z nich nie ukończył studiów reżyserskich, pierwsze kroki w zawodzie stawiali z dala od instytucjonalnego mainstreamu, a często – z dala od Polski. Nieco prowokacyjnie można powiedzieć, że to pierwsze od dawna młode pokolenie w rodzimym teatrze, które odnosi sukces artystyczny, a nie zostało wychowane przez Krystiana Lupę. Kontekstów dla ich działań trzeba szukać z dala od lokalnego układu, bliżej dokonań najważniejszych twórców europejskiego teatru eksperymentalnego i tańca.
Wojtek Ziemilski, Anna Karasińska, Ania Nowak, Marta Górnicka, Marta Ziółek oraz ich coraz liczniejsi sojusznicy (m.in. Weronika Szczawińska, Agnieszka Jakimiak, Anna Smolar, Grzegorz Laszuk, Justyna Sobczyk, Michał Buszewicz, Paweł Sakowicz, Romuald Krężel) śmiało przeobrażają rodzimą scenę. Co charakteryzuje ich prace? Upodobanie do teatralnego minimalizmu, skłonność do narracji autotematycznych lub autobiograficznych, zainteresowanie praktykami partycypacyjnymi. W niniejszym tomie proponujemy dla tej nowej formacji nazwę: post-teatr.
Jednym z centralnych tematów całego zbioru jest problem spektaklu i spekatularności jako głównego mechanizmu współczesnej kultury. Twórcy post-teatru okazują się wyjątkowo wyczuleni na rosnącą dominację spektaklu (zarówno w wąskim, teatrologicznym rozumieniu tego pojęcia, jak i szerszym, wprowadzonym niegdyś przez francuskich sytuacjonistów), zarazem jednak nie porzucają struktury spektaklu teatralnego, trwają bowiem w przekonaniu, że teatr – jak żadne inne medium sztuki – daje im dostęp do sytuacji spotkania, ucieleśnionej wymiany między wykonawcą a odbiorcą, a przez to stwarza szansę, by restrykcje spektaklu choćby na chwilę osłabić.
Spis treści:
Tomasz Plata Post-teatr. Ucieczka z teatru. Ucieczka do teatru
Zofia Smolarska Sztuki uczące Wojtka Ziemilskiego, czyli post-teatr po polsku
Sprawdzić, co możemy razem. Z Wojtkiem Ziemilskim rozmawiają Katarzyna Lemańska i Karolina Wycisk
Maryla Zielińska Factory 3
Iga Gańczarczyk Możemy spróbować to sobie wyobrazić
Stanisław Godlewski My? Naród? O Konstytucji na Chór Polaków Marty Górnickiej
Agnieszka Sosnowska Androgyniczna i miękka. Nienormatywne języki Ani Nowak
Magdalena Zamorska Rematerializacja „internetu”. Choreograficzny performans to Marty Ziółek
Joanna Szymajda I am your private dancer. Popkultura w praktyce choreograficznej
Mateusz Chaberski Cyberpartycypacja i złośliwa interaktywność, czyli kto lub co uczestniczy w post-teatrze
Joanna Krakowska Auto-teatr w czasach post-prawdy
Weronika Szczawińska Akademia Ruchu. Przyszłość, która już się wydarzyła
Bezpłatna wersja elektroniczna. Plik ZIP zawiera książkę w formatach *.mobi, *.epub i *.pdf Struktura teatru a struktura spektaklu. Wpływ systemu organizacji instytucji na estetykę przedstawienia w wybranych krajach europejskich. Książka ta jest głównie wstępem do refleksji, która – jak nam się wydaje – będzie w najbliższych latach szczególnie ważna. Kup...
Wersja cyfrowa kolejnego tomu z serii Teatr Publiczny. Przedstawienia. „Dwudziestolecie nie jest prezentacją wybranych aspektów międzywojennego teatru, lecz próbą zobaczenia tej epoki poprzez teatr...” KUP WERSJĘ DRUKOWANĄ
Ta książka jest zaproszeniem do czynnego myślenia – o tekstach Wyspiańskiego i poprzez nie. Gromadzi teksty, które powstały w trakcie projektu artystyczno-badawczego. Jego celem było stworzenie scenicznego laboratorium, w którym w intensywnym dialogu i w warunkach eksperymentu zaproszeni badacze i artyści mogli dążyć do odkrycia nowych sposobów...
Czasy polskiej kontrkultury i kontestacji, ale widziane z perspektywy kobiecej i w świetle budowania utopijnych wspólnot teatralnych, w ramach których powstaje model „teatru-rodziny”...(z recenzji Józefa Burszty) KUP WERSJĘ DRUKOWANĄ