Książki z serii Teatr publiczny. Przedstawienia prezentują historię polskiego teatru nowoczesnego. Teatr jest w nich rozumiany jako miejsce czynnej konfrontacji wizji, idei artystycznych, aspiracji społecznych, uwarunkowań ekonomicznych i instytucjonalnych. Skutkuje to przedstawianiem teatru w szerokim kontekście życia publicznego, decydującym o jego interpretacjach i tworzącym ramę historycznej narracji.
Książki powstały w ramach trzyletniego projektu multimedialnej historii teatru polskiego Teatr publiczny. Przedstawienia. 1765–2015 prowadzonego w Instytucie Teatralnym im. Zbigniewa Raszewskiego w Warszawie. Projekt realizowany był w pięciu cyklach wykładów – PRL, Dwudziestolecie, Oświecenie, Wiek XIX i Demokracja – prowadzonych w latach 2012–2015 przez Joannę Krakowską, Krystynę Duniec, Piotra Morawskiego, Ewę Partygę i Agnieszkę Wanicką.
Seria współwydawana jest przez Państwowy Instytut Wydawniczy, Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego i Instytut Sztuki PAN.
W serii publikowane są polskie i zagraniczne monografie i tomy zbiorowe poświęcone miejscu i funkcji teatru publicznego we współczesnym społeczeństwie, systemom organizacji teatrów i ich ekonomice.
Książki z tej serii naświetlają złożone i wzajemnie na siebie wpływające ekonomiczne, społeczne i polityczne aspekty społecznego funkcjonowania teatru.
W serii ukazują się książki wyłonione do publikacji w drodze Konkursu Wydawniczego Instytutu Teatralnego. Jego celem jest wspieranie rozwoju rodzimej refleksji poświęconej sztuce scenicznej, w tym w szczególności teatrowi polskiemu, a także przedstawieniom kulturowym i performansom. Książki z tej serii podejmują problematykę teatru polskiego w szerszym kontekście badania kultury, rozpoznając rozmaite funkcje, jakie spełnia on wobec wspólnoty kulturowej. Teatr traktowany jest tu jako medium spraw publicznych, mechanizmów formowania i przepracowywania tożsamości i świadomości zbiorowej, ujawniania afektów decydujących o dynamice kultury i życia zbiorowego.
Inna Scena to wieloletni projekt badań nad tożsamością płci, seksualnością i cielesnością w historii i współczesności teatru polskiego. Jego celem jest otwarcie rodzimej teatrologii na inspiracje płynące z krytyki feministycznej, gender i queer studies. W ramach projektu corocznie organizowane są konferencje naukowe, dające podstawę późniejszym publikacjom.
Seria prezentuje teksty autorów decydujących o randze i formacie polskiej nauki o teatrze.
Są to pozycje klasyczne, choć wciąż aktualne – zarazem trudno dostępne i nie dość obecne we współczesnym naukowym obiegu.
Seria Wiedza o teatrze to wspólna inicjatywa Instytutu Teatralnego im. Zbigniewa Raszewskiego oraz Wydziału Wiedzy o Teatrze Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie. W tej serii książek autorskich i antologii publikujemy teksty, w których teatr oraz performans traktowane są jako część rozległego pejzażu dzisiejszej kultury, ujmowane nie w izolacji, lecz w ścisłym związku z ich społecznym czy politycznym otoczeniem. Naszą intencją jest wykazanie, że wiedza o teatrze to nie wąska dziedzina specjalistyczna, ale jedna z najbardziej użytecznych obecnie metodologii nauk humanistycznych – zdolna do rejestrowania najbardziej charakterystycznych procesów i zjawisk współczesności.
W przygotowaniu: