Partner: Uniwersytet Łódzki
W tomie znajdziemy odpowiedź na zasadnicze trzy pytania: jak w poszczególnych krajach funkcjonują teatry, w jakich formach organizacyjnych i instytucjonalnych prowadzą swą działalność, jak są finansowane i nadzorowane, wreszcie jaki posiadają status społeczny.
Ostatnie egzemplarze!
Data dostępności:
Niezwykle interesująca i rzec by można komplementarna wobec opisów jest bowiem pogłębiona analiza zarówno systemowych rozwiązań, jak również konkretnych strategii, decydujących o charakterze życia teatralnego i funkcjonowania teatrów w poszczególnych krajach w trzech zasadniczych kontekstach:
1/ zasad gospodarki rynkowej (ekonomika kultury),
2/ praktykowanych przez wieki form organizacji teatru jako „przedsiębiorstwa” (historia i socjologia teatru),
3/ aktualnych rozwiązań prawno-ustrojowych przyjętych w poszczególnych krajach europejskich w procesie włączania/wyłączania sektora działalności kulturalnej spod państwowej kurateli.
W proponowanych opracowaniach eksponuje się zatem sieć powiązań między państwem (jego ustrojem, historią i przyjętą koncepcją polityki kulturalnej) teatrem (jako instytucją i dziedziną sztuki) oraz rynkiem (globalnym, krajowym dóbr kultury, komercyjnym), różnie rozkładając akcenty. Uwidacznia się to w proponowanych przez autorów ujęciach tematu, wybranych perspektywach i typach dyskursu, co podkreślam - różnorodnych, niezwykle bogatych, o różnym stopniu uszczegółowienia, co przydaje publikacji jako całości dodatkowy walor poznawczy i wręcz metodologiczny.
dr hab. Dorota Fox
Pomysł, żeby na nowo przeczytać dziś Raszewskiego – i do tej lektury zaprosić badaczy teatru, dramatu, performansów i przedstawień kulturowych różnych generacji i szkół wziął się też z przekonania, że taka lektura może być dziś szczególnie pouczająca, ponieważ dyscyplina, która swoje powstanie i autonomię w tak wielkim stopniu zawdzięcza bohaterowi tej...
Struktura teatru a struktura spektaklu. Wpływ systemu organizacji instytucji na estetykę przedstawienia w wybranych krajach europejskich. Książka ta jest głównie wstępem do refleksji, która – jak nam się wydaje – będzie w najbliższych latach szczególnie ważna.
Punktem wyjścia do cyklu opowieści o teatrze Wielkiej Wojny są uwikłane w wydarzenia geopolityczne biografie intelektualistów, artystów, żołnierzy i rewolucjonistów.
Ich droga do teatru nie była prosta, niemal nikt z nich nie ukończył studiów reżyserskich, pierwsze kroki w zawodzie stawiali z dala od instytucjonalnego mainstreamu, a często – z dala od Polski. Kontekstów dla ich działań trzeba szukać z dala od lokalnego układu, bliżej dokonań najważniejszych twórców europejskiego teatru eksperymentalnego i tańca.