„Czas I wojny światowej, końca rosyjskiego panowania i niemieckiej okupacji Warszawy definitywnie zmienia oblicze miasta, także życia jej teatrów, życia niezwykle bujnego, na przekór dziejowej tragedii, wojennej biedzie nie poddającego się losowi, wciąż zajmującego widzów, którzy właśnie dzięki teatrom mogli zapomnieć na chwilę o wszechobecnym niedostatku...
Niniejszy leksykon jest pozycją pożądaną i niezwykle potrzebną anglojęzycznemu czytelnikowi, ponieważ uzupełnia brakujące „rozdziały” w historii teatru, prezentując złożony obraz pomijanych dotąd działań przez przedstawienie i omówienie praktyk międzywojennej awangardy teatralnej w Europie Środkowo-Wschodniej.
Albert Salamoński (1839-1913) – woltyżer, treser koni, akrobata, komik, a przede wszystkim – pierwszy polski dyrektor nowoczesnego przedsiębiorstwa cyrkowego, który w drugiej połowie XIX wieku skutecznie rywalizował z cyrkowymi potentatami ówczesnej Europy.
Książka Jacka Kopcińskiego to zapis wieloletniej przygody intelektualnej, której sprawcą był Miron Białoszewski „do słuchu” – poeta rejestrujący na taśmie utwory własne i poetów romantycznych, i niczym widmo ciągle obecny na zachowanych nagraniach.