Brak produktów
Strona główna
Błaźnice. Kobiety kontrkultury teatralnej w Polsce
Katarzyna Kułakowska
Błaźnice. Kobiety kontrkultury teatralnej w Polsce
wersja elektroniczna
Wydawnictwo: Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego
Czasy polskiej kontrkultury i kontestacji, ale widziane z perspektywy kobiecej i w świetle budowania utopijnych wspólnot teatralnych, w ramach których powstaje model „teatru-rodziny”...
(z recenzji Józefa Burszty)
Pragnienie opowiedzenia historii stało się podstawowym impulsem rozpoczęcia badań. Ich celem było opisanie ruchu teatralnej kontrkultury w Polsce z perspektywy doświadczeń jego uczestniczek, a co za tym idzie – przywrócenie pamięci o twórczyniach nieuznawanych dotąd za pierwszoplanowe. Analizie poddałam doświadczenia pięciu wybranych uczestniczek tego ruchu – Ewy Benesz, Anny Zubrzycki, Jolanty Krukowskiej, Ewy Wójciak i Erdmute Sobaszek – zapośredniczone przez ich interpretację, zarówno w postaci prowadzonej przez nie narracji biograficznej, jak i podejmowanej działalności teatralnej.
Katarzyna Kułakowska, z Prologu
Książka Katarzyny Kułakowskiej jest opracowaniem na wskroś oryginalnym pod wieloma względami. Po pierwsze, porusza problematykę, która rzadko jest przedmiotem namysłu w krajowej humanistyce, a mianowicie czasy polskiej kontrkultury i kontestacji, ale widziane z perspektywy kobiecej i w świetle budowania utopijnych wspólnot teatralnych, w ramach których powstaje model „teatru-rodziny”, jak się jednak okazuje – o wszelkich cechach rodziny patriarchalnej. Po drugie, autorka wybrała fascynującą formę opowieści o dziejach teatru kontrkultury jako zjawiska zarówno historycznego, jak i „otwartego”, kultywowanego do dzisiaj pod postacią kultury czynnej, idei Święta czy swoistego etosu twórczego życia. Oddała głos pięciu ważnym kobiecym uczestniczkom wydarzeń, które w perspektywie autoformatywnej i autoetnograficznej jednocześnie „dają świadectwo”, co to znaczyło być kobietą w utopijnych wspólnotach i z jakimi ograniczeniami musiały się one borykać. Po trzecie, praca jest zarówno wybitnie erudycyjna, jak i literacko kunsztownie skonstruowana. Po czwarte wreszcie – wybór kategorii doświadczenia jako naczelnego pojęcia operacyjnego pozwala na wykorzystanie koncepcji podmiotu nomadycznego i innych kategorii zapożyczonych od Rosi Braidotti, twórczo wszakże adaptowanych do kontekstu polskiej kontrkultury teatralnej. Nie wahałbym się nazwać tej pracy narracyjną historią teatru kontrkultury albo – w innej tradycji teoretycznej – podmiotową rekonstrukcją doświadczeń pokoleniowych kobiet w świecie kontrkulturowego etosu w wersji polskiej.
z recenzji Wojciecha Józefa Burszty
Katarzyna Kułakowska – kulturoznawczyni, animatorka kultury, badaczka społeczna. Absolwentka Instytutu Kultury Polskiej Uniwersytetu Warszawskiego. Zajmuje się kobiecą historią teatru polskiego oraz poznawczym potencjałem kategorii doświadczenia. Autorka książki Miasto płci. Dyskurs miłosny Marii Peszek (2013) i tekstów o polskim teatrze opisywanym z perspektywy kobiecej.
Klienci kupili również
-
Struktura teatru a struktura spektaklu
Bezpłatna wersja elektroniczna. Plik ZIP zawiera książkę w formatach *.mobi, *.epub i *.pdf Struktura teatru a struktura spektaklu. Wpływ systemu organizacji instytucji na estetykę przedstawienia w wybranych krajach europejskich. Książka ta jest głównie wstępem do refleksji, która – jak nam się wydaje – będzie w najbliższych latach szczególnie ważna. Kup...
-
25,00 zł -
25,00 złPost-teatr i jego sojusznicy
Ich droga do teatru nie była prosta, niemal nikt z nich nie ukończył studiów reżyserskich, pierwsze kroki w zawodzie stawiali z dala od instytucjonalnego mainstreamu, a często – z dala od Polski. Kontekstów dla ich działań trzeba szukać z dala od lokalnego układu, bliżej dokonań najważniejszych twórców europejskiego teatru eksperymentalnego i tańca.
25,00 zł