Nowość zdjęcie Jan Paweł Gawlik i dekada Starego Teatru

Jan Paweł Gawlik i dekada Starego Teatru

Wydawnictwo: Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego

ISBN/ISSN: 978-83-67682-09-1
Rok wydania: 2024
Liczba stron: 146
Oprawa: miękka

Osoba Jana Pawła Gawlika, legendarnego dyrektora Starego Teatru w Krakowie łączącego przez pewien czas tę funkcję z kierowaniem Teatrem TVP w Warszawie, mimo upływu lat budzi nie tylko zainteresowanie, ale i emocje badaczy naszej społeczno-teatralnej historii. Autorka odkrywa nieznane fakty, ujawnia konteksty, odsłania kulisy…

Czytaj więcej

30,00 zł

Osoba Jana Pawła Gawlika, legendarnego dyrektora Starego Teatru w Krakowie łączącego przez pewien czas tę funkcję z kierowaniem Teatrem TVP w Warszawie, mimo upływu lat budzi nie tylko zainteresowanie, ale i emocje badaczy naszej społeczno-teatralnej historii. „Pogmatwany” życiorys, ale przede wszystkim oszałamiająca kariera w peerelowskiej Polsce nie zostały dotąd w pełni opisane. Autorka odkrywa nieznane fakty z jego biografii. Ujawnia także polityczne konteksty objęcia przez Gawlika dyrekcji Starego Teatru w pełnym wydarzeń politycznych roku 1970. Pokazuje wewnętrzną sytuację w Starym, przytaczając między innymi dokumenty z archiwów SB. Na podstawie zachowanej korespondencji  naświetla relacje Gawlika z Kazimierzem Dejmkiem, bohaterem jej poprzedniej książki (Dejmek). Odsłania również kulisy odejścia Gawlika z dyrekcji w roku 1981.

Magdalena Raszewska Jan Paweł Gawlik i dekada Starego Teatru - rozkładówka

Spis treści

Teatr ma życie nie dłuższe niż pies  9
Skąd się wziął Jan Paweł Gawlik  11
Przychodzi Gawlik do teatru  35
Dyrektor ma program?  62
Dyrektorzy listy piszą  77
Za kulisami   103
Co się stało w Starym Teatrze?  129

Bibliografia  138
Indeks nazwisk  140

Autorka

Prof. dr hab. MAGDALENA RASZEWSKA – historyk teatru, profesor nauk humanistycznych (Wydział Scenografii Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie), z wykształcenia – polonistka (Wydział Filologii Polskiej UW, 1975). Doktorat w 2002 (Szkolnictwo teatralne 1944–1959), habilitacja w 2007 (Teatr Narodowy 1949–2004), profesor ASP w 2010, profesor zwyczajny od 2013.

Zawsze zajmowała się teatrem, choć w różnoraki sposób: krytyka, publicystyka teatralna („Teatr”, „Pamiętnik Teatralny”, e‑teatr), praca w teatrze (sekretarz, kierownik literacki w Teatrze im. Jana Kochanowskiego w Opolu, Teatrze na Woli i Teatrze Nowym w Warszawie), praca badawcza nad historią teatru (Akademia Teatralna im. Aleksandra Zelwerowicza, Instytut Sztuki PAN), nauczanie w szkole wyższej (Katedra, Wydział Scenografii ASP). Współpracuje z Instytutem Sztuki Polskiej Akademii Nauk („Almanach sceny polskiej”).

Jest autorką m.in. monografii Teatr Narodowy 1949–2004, Dziady Dejmka, 30xWST. Warszawskie Spotkania Teatralne 1965–2010, Dejmek. Interesuje się zagadnieniami biografistyki aktorskiej i sposobem opisu gry aktora.

Kwalifikowany archiwista teatralny.