Zbiór szkiców, z których wyłania się bardzo drobiazgowa – a przy tym fascynująca – mapa przedstawień Jerzego Grzegorzewskiego. Jej autorka Ewa Bułhak jest stróżem twórczości teatralnej reżysera.
Ostatnie egzemplarze!
Data dostępności:
Legenda Grzegorzewskiego to zbiór szkiców, z których wyłania się bardzo drobiazgowa – a przy tym fascynująca – mapa przedstawień Jerzego Grzegorzewskiego. Jej autorka Ewa Bułhak jest stróżem twórczości teatralnej reżysera. Tak jak poeta świat, tak ona od lat obserwuje, bada, analizuje, interpretuje, archiwizuje, prezentuje, a także edytuje dzieło Grzegorzewskiego. Jest to zajmujący i wnikliwy opis ożywionych na powrót scen i całych teatralnych sekwencji, wsparty ciekawą refleksją, rozwijaną zazwyczaj ze współczesnej perspektywy.
Z początku może nam się jednak wydawać, że autorka prezentuje Grzegorzewskiego jako artystę mało komunikatywnego, kapryśnego, ignorującego tradycyjne metody twórcze i naruszającego teatralne hierarchie. Zagłębiając się w lekturze, uświadamiamy sobie, że interesuje ją coś zupełnie innego. Działa jak kartografowie, dokumentując terytorium i odwzorowując je na mapie za pomocą systemu znaków. Widzimy konstelację spektakli, szczegółowo prezentującą i poddającą refleksji kluczowe dla reżysera rozwiązania sceniczne. Bułhak zestawia także ze sobą ciekawe i oryginalne motywy wykorzystywane w przytaczanych spektaklach, takie jak zwierzęta pojawiające się w teatrze Grzegorzewskiego, dźwięki rozbrzmiewające w jego spektaklach, ulubione tańce czy ożywiane na różne sposoby metafory „Deus ex machina”. Ten skomplikowany pejzaż artystyczny wielkiego reżysera Bułhak nie tylko widziała na własne oczy, ale często wspólnie z nim przemierzała szlaki, na bieżąco budując archiwum wspólnych wędrówek.
Ewa Bułhak – reżyserka teatralna i eseistka. Publikowała m.in. w „Odrze”, „Nowych Książkach”, „Didaskaliach”, „Twórczości”, „Teatrze” oraz programach Teatru Studio i Teatru Narodowego. Z Jerzym Grzegorzewskim współpracowała jako konsultant i reżyser (artysta projektował scenografię do jej przedstawień: Stara kobieta wysiaduje Tadeusza Różewicza, 1974; Emigranci Sławomira Mrożka, 1979; Antygona Sofoklesa, 1984; Ofiary obowiązku Eugène’a Ionesco, 1993). W 2005 roku wydała książkę Palę Paryż i wyjeżdżam. Wywiady z Jerzym Grzegorzewskim, a w latach 2012–2018 – wspólnie z Mateuszem Żurawskim – trzy tomy scenariuszy autorskich Grzegorzewskiego Warjacje, Improwizacje, Rekonstrukcje.
Nota opracowana na podstawie recenzji wydawniczej autorstwa Jacka Kopcińskiego.
Dwunasty raz udało nam się przygotować rocznik podsumowujący polskie życie teatralne. Tym razem jednak Teatr w Polsce obejmuje sezon szczególny -2019/20 - który w połowie zmieniła pandemia COVID-19. Spróbowaliśmy w tym tomie zawrzeć obraz zmian, jakie ta sytuacja wymusiła, i pokazać, jak teatr poradził sobie, przenosząc swoją aktywność do Internetu.
Warszawskie Spotkania Teatralne to festiwal szczególny, zasługuje więc na szczególną pamięć. Zorganizowany po raz pierwszy w 1965 roku szybko stał się bardzo ważną instytucją polskiego życia teatralnego, a z czasem zyskał własną legendę. Różne koleje losu sprawiły, że choć festiwal liczy 57 lat, miał 41 edycji. Ich historię przypomina ta wyjątkowa książka
Polska awangarda teatralna 1919–1939. Antologia otrzymała wyróżnienie w Konkursie ACADEMIA 2022 dla najlepszej publikacji akademickiej i naukowej. Pierwsza całościowa propozycja ujęcia dorobku polskiej awangardy teatralnej od czasu opublikowanej w roku 1973 książki Myśl teatralna polskiej awangardy 1919–1939 opracowanej przez Stanisława Marczaka-Oborskiego.
Tom pierwszy edycji krytycznej scenariuszy autorskich Jerzego Grzegorzewskiego. Zawiera pięć albumów, obejmujących: Warjacje (1978), Powolne ciemnienie malowideł (1985), Tak zwaną ludzkość w obłędzie (1987), Usta milczą, dusza śpiewa (1988), Miasto liczy psie nosy (1991) i zapis ich teatralnych realizacji...